θαγάνεος

θαγάνεος, -ον (Α)

κοφτερός, οξύς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. τ. αντί *θηγάνεος (< θηγάνη ή θήγανον «πέτρα τού ακονίσματος» < θήγω «ακονίζω»].